کد مطلب:29042 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

با توجه به داستان حضرت يونس عصمت پيامبران را چگونه توجيه مي كنيد؟

عصمت عبارتست از نيروئي دروني كه دارنده آن از هر گونه گناه باز داشته مي شود. عصمت انبياء لازمه هماهنگي خلقت است زيرا پس از احراز لزوم بعثت انبياء و شناسايي آنها از طرق معجره اگر معصوم نباشند اعتماد مردم از آنها سلب مي شود. كسي به دستورشان عمل نمي كند و در نتيجه هدف خلقت لغو خواهد شد. بنابراين انبياء بايد از ناحيه خداوند حفظ شوند و هيچ گونه خطا و اشتباهي از آنها سرنزند. اما اينكه در دعاها مي خوانيم كه انبياء از خداوند تقاضاي عفو و مغفرت كرده اند يا در آيات قرآن اشاراتي به چشم مي خورد (همچون ماجراي حضرت آدم يا حضرت يونس) كه دلالت بر عدم عصمت آنها دارد بايد توجه نمود كه الفاظ دالّ بر گناه و معصيت در مورد آنان معني حقيقي و آنچه ما از آنها در ذهن داريم را نمي دهد. بلكه نسبت به آنها به معني ترك اولي است يعني از ميان دو كار كه يكي خوب و ديگري خوب تر است اگر آنان خوب تر را رها كنند و خوب را انجام دهند اين عمل شايسته شأن و مقام آنها نيست بلكه شايسته مقام آنان كار خوبتر است. (ر.ك: عقايد اسلامي، آقايان امامي و آشتياني، ص 257) از اينرو گناه و معصيت انبياء و اولياء به هيچ عنوان گناه اخلاقي يا گناه به معناي تخلف از قوانين نمي باشد بلكه به معناي قصور از اداي حق بندگي يا تقصير در بذل تمام توجه به سوي محبوب است. {V(ر.ك: بدايةالمعارف الالهية، آقاي سيدمحسن خرازي، ج 1، ص 267) V} و اين گونه گناهان هيچ منافاتي با اصول دال بر عصمت انبياء ندارد. براي مطالعه بيشتر ر.ك: الهيات و معارف اسلامي، آيت الله جعفر سبحاني، از درس 55 تا 60. انيس الموحدين، مرحوم ملامهدي نراقي، از ص 91 تا 105.